จดหมายฉบับที่ 1 จากหมาน้อยตัวหนึ่งถึงเจ้าของที่รัก
............................................................
แด่เธอ...เพื่อนรักของฉัน
จำได้ไหม
เมื่อตอนเด็ก เราเล่นสนุกด้วยกันแค่ไหน
จำได้ไหมที่เธอเคยบอกหมาตัวนี้ว่าเราเป็นเพื่อนรักกัน
ฉันจำมันได้ทุกอย่าง
แล้วเธอล่ะเคยจำได้ไหม...
เราเคยมีช่วงเวลาดีๆด้วยกัน
เคยสนุกด้วยกัน ยิ้มด้วยกัน หัวเราะไปด้วยกัน
เรามีความสุขทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน
แต่แล้ววันหนึ่ง
ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป...
ฉันไม่เคยรู้สักนิดว่ามันเกิดอะไร
ไม่เคยเข้าใจสักครั้งว่าทำไมเพื่อนของฉันถึงเป็นแบบนี้
เวลากินข้าว
แค่ฉันเข้าใกล้ เธอก็เมินหนี ไม่ให้ข้าวฉันเหมือนก่อน
เวลาเธอเล่น
ฉันแค่อยากเล่นด้วยเหมือนเคย เธอกลับทำเฉย เหมือนฉันไม่มีตัวตน
ฉันอยากตะโกนถามเธอดังๆ
ว่าฉันทำผิดอะไร ทำไมเธอต้องเมินเฉย ทำไมเธอต้องเฉยชา ทำไมต้องใจร้ายกับฉัน
ฉันอยากบอกให้เธอรู้ว่าหมาตัวนี้
คิดถึงเพื่อนคนเดิมของมันแค่ไหน ทรมานแค่ไหนที่เราเป็นแบบนี้
อยากพูด
อยากบอก อยากถามให้ชัดๆ แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้เลย
เพราะฉันมันก็แค่หมาตัวหนึ่ง
ที่พูดไม่ได้ บอกไม่ได้
ต่อให้พยายามทำดี
พยายามคลอเคลีย เรียกร้องความสนใจแค่ไหน เธอก็ไม่เคยสนใจสักครั้ง
ฉันรู้ว่าเธอคงรำคาญ
แต่อย่ารำคาญฉันเลยนะ ฉันมีแค่เธอที่เป็นเพื่อน เป็นเจ้านาย เป็นชีวิตของฉัน
อย่าเป็นแบบนี้อีกเลย
สงสารฉันเถอะ สงสารหมาตัวนี้ที่มันรักเธอเถอะนะ
จากฉัน
หมาน้อยของเธอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น