‘สวัสดีจ๊ะบราวนี่
วันนี้วันเปิดเทอมของหนูใช่ไหม
ลุงดีใจนะที่หนูรักษาสัญญา ไม่เปิดจดหมายของลุงก่อน และทำตามที่ลุงแนะนำทุกอย่าง ถึงตอนนี้บราวนี่คงเข้าใจที่ลุงเคยบอกแล้วใช่ไหม
การออมมันไม่ง่ายเลย มีคนมากมายที่ไม่เห็นด้วย ไม่เชื่อว่าเราทำได้
เราต้องสู้กับคนอื่น กับใจตัวเองไม่ให้ใช้เงินนั่นเสียก่อน สงสัยไหมทำไมลุงถึงรู้
ก็ลุงเคยผ่านมันมาหมดแล้วไงล่ะ มันอาจจะยาก แต่ลุงเชื่อว่าหนูทำได้ หนูเก่งมากเลยนะบราวนี่
ลุงมีรางวัลให้คนเก่งด้วย หนูถือจดหมายนี้ไปหาญาติของลุงนะ เขาชื่อ ดร.พิทบูล
ชื่อคุ้นๆใช่ไหม ใช่แล้วล่ะ ก็ครูสอนคณิตศาตร์ของโรงเรียนหนูไง ถือจดมายไปหาเขา
แล้วหนูจะได้รับรางวัลของลุง ไว้มีโอกาสลุงจะไปเยี่ยมหนูกับแม่นะ
ลุงเต่า’
ฉันพับจดหมายของลุงเต่าใส่กล่องไว้อย่างดี อดคิดไม่ได้ว่าถ้าฉันเปิดจดหมายก่อน
แล้วใช้เงินซื้อชุดใหม่ หรือเลิกออมตอนที่แม่กับเจี๊ยบหัวเราะ
ฉันคงรู้สึกผิดมากแน่เลย ก็ลุงเต่าเชื่อมั่นในตัวฉันขนาดนี้
แต่ฉันไม่เข้าใจเลยทำไมลุงเต่าไม่เอาของขวัญใส่ในกล่องนี้เลยล่ะ
ทำไมต้องให้ไปหา ดร.พิทบูล ด้วย
ก็ ดร.พิทบลู น่ะ เป็นครูสอนคณิตศาสตร์และก็ครูฝ่ายปกครองด้วย หน้าดุขนาดนั้น
ใครๆก็กลัวกันทั้งโรงเรียน ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้สักคน แล้วแบบนี้ฉันจะกล้าไปหาเหรอ
ฉันจะไปดีไหมนะ
แต่ฉันก็อยากได้ของขวัญนี่ นั่นของขวัญจากลุงเต่าเชียวนะ แต่ ดร.ก็น่ากลัวเกินไป
ไป
ไม่ไป
ไป
ไม่ไป
ไป
ไป
ฉันเฝ้าแต่คิดถึงเรื่อง ดร.พิทบูลกับของขวัญจนหลับไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
สวัสดีค่ะ กระต่ายน้อยบราวนี่กลับมาแล้วค่ะ ตอนแรกตั้งใจจะทำภาพประกอบตอนเดิมให้เสร็จค่อยเริ่มเขียนตอนใหม่ แต่ก็ไม่เสร็จสักที นานไปเดี๋ยวไฟหมด เลยจะทำทั้งสองอย่างพร้อมกันเลย เพราะฉะนั้นตอนนี้เอาแต่เนื้อหาไปก่อนนะคะ ภาพคงอีกนาน บราวนี่ฝากมาบอกว่า คิดถึงทุกคนมากค่ะ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น