ดินสอ ปากกา

ดินสอ คือเครื่องเขียนที่เด็กนักเรียนทุกคนต้องมี

บางแท่งมียางลบในตัว

บางแท่งเป็นดินสอกด ไม่มียางลบ

แต่เราก็สามารถหาซื้อยางลบมาลบได้

ถึงบางครั้งเราจะเขียนผิดบ้าง

ก็สามารถลบและเขียนใหม่ได้เสมอ

แต่พอโตขึ้น

ครูกลับบอกให้เลิกใช้ดินสอ แล้วเปลี่ยนมาใช้ปากกาแทน

ครั้งแรกกับเพื่อนใหม่ที่ชื่อปากกา เราต่างรู้สึกไม่คุ้นชิน

กลัวเขียนผิด กลัวโดนครูดุ

เพราะปากกาไม่มียางลบอะไรมาลบได้แล้ว

ต่อให้ใช้ลิควิดลบได้ แต่ก็ทิ้งรอยขาวๆ ทำให้สมุดเราเปรอะเปื้อนอยู่ดี

แต่ก็เพราะปากกาอีกนั่นแหละ ที่ทำให้เรารอบคอบ และระมัดระวังมากขึ้น

บางทีครูคงกำลังพยายามสอนเราว่า ดินสอกับปากกาก็เหมือนช่วงวัยชีวิตของคนเรา

แม้จะเขียนได้เหมือนกัน แต่แตกต่างกันที่ลายเส้น และความคงทนของตัวหนังสือ

ถ้าดินสอเปรียบเหมือนวัยเด็ก ปากกาก็คงเปรียบได้กับวัยผู้ใหญ่

แม้จะมีความคิดเช่นกัน แต่แน่นอนว่าย่อมแตกต่างกันตามประสบการณ์ที่มี

เพราะเป็นผู้ใหญ่ทำให้ต้องระมัดระวังมากกว่าเด็ก

เพราะเป็นผู้ใหญ่ทำให้ต้องคิด พิจารณาในทุกคำพูด ทุกการกระทำมากกว่า

เมื่อเด็กทำผิด หลายๆคนคงพร้อมอภัยให้ในความไร้เดียงสา

คงเหมือนรอยของดินสอที่ถูกยางลบลบทิ้งได้

แต่กับผู้ใหญ่คงไม่ง่ายนักที่จะลบความผิดเหล่านั้น

สิ่งที่ง่ายยิ่งกว่า คือ คิดทุกครั้งก่อนกระทำลงไป

และเมื่อตัดสินใจทำไปแล้ว จงยอมรับให้ได้ หากสมุดของเราเล่มนี้จะมีรอยลิควิดขาวๆ เปรอะเปื้อนอยู่

( เครดิตรูปภาพในรูปเลยจ้า^^ )