เอากระต่ายกับเต่าในอีกเวอร์ชั่นมาให้อ่านค่ะ^^

"แม่คะ เล่านิทานก่อนนอนให้หนูฟังได้ไหมคะ"
เด็กหญิงตัวน้อยส่งสายตาหวานออดอ้อนคุณแม่

"ได้สิลูก วันนี้แม่จะเล่าเรื่องกระต่ายกับเต่าให้หนูฟังนะคะ"
คุณแม่ยิ้มอย่างใจดี พร้อมกับหยิบหนังสือรวมนิทานเล่มโปรดออกมา แล้วเสียงนุ่มๆของคุณแม่ก็ค่อยๆเล่านิทานกระต่ายกับเต่า...

'กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกระต่ายตัวหนึ่งหลงทนงในฝีเท้าการวิ่งของตัวเองว่าวิ่งได้รวดเร็วดุจสายลม วิ่งได้เร็วเหนือใครๆในหมู่บ้าน

อยู่มาวันหนึ่งเต่าต้วมเตี้ยมตัวหนึ่งเดินผ่านหน้าเจ้ากระต่ายไป
"ฮ่าๆๆ นี่เจ้าเดินหรือคลานเจ้าเต่า แบบนี้ให้ข้าต่อให้เจ้าครึ่งวัน ข้าก็ไปถึงเส้นชัยก่อนอย่างไม่ต้องสงสัย ฮ่าๆ"

"ไม่ต้องต่อหรอก มาแข่งกันเลย ดูสิใครจะถึงเส้นชัยก่อน" ด้วยความโมโหเจ้าเต่าจึงท้าเจ้ากระต่ายไป

"เจ้าเนี่ยนะ ท้าแข่งวิ่งกับข้า ได้ ถ้าใครไปถึงเส้นชัยตรงโน้นก่อนถือว่าชนะ ตกลงไหม"

"ตกลง"

เจ้าเต่าต้วมเตี้ยมกับกระต่ายเจ้าลมกรดจึงออกวิ่งแข่งกัน

เจ้ากระต่ายวิ่งสุดฝีเท้าไปได้ครึ่งทาง มันหันกลับมามองไม่เห็นแม้กระทั่งเงาของเจ้าเต่า มันจึงงีบหลับรออยู่ตรงนั้น ขณะที่เจ้าเต่าต้วมเตี้ยมเดินมาเรื่อยๆด้วยความพยายาม จนถึงจุดที่กระต่ายหลับไป มันหันไปมองกระต่ายเล็กน้อยก่อนจะเดินมุ่งตรงไปยังเส้นชัย

หลังจากงีบหลับไปครู่ใหญ่ เจ้ากระต่ายสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ มันรีบวิ่งสุดฝีเท้า แต่ก็สายไปเสียแล้ว เต่าต้วมเตี้ยมได้คลานเข้าเส้นชัยไปเรียบร้อยแล้ว'

"หนูรู้ไหมคะ นิทานเรื่องนี้ให้ข้อคิดอะไร" คุณแม่เอ่ยถามลูกสาวตัวน้อยหลังอ่านจบ

"ความประมาทนำมาซึ่งความพ่ายแพ้ค่ะ และความพยายามก็จะทำให้เราประสบความสำเร็จเหมือนเจ้าเต่าค่ะคุณแม่"
หนูน้อยตอบด้วยความมั่นใจ

"เก่งมากจ้าลูก นอนได้แล้วนะคะ เดี๋ยวคุณแม่นอนเป็นเพื่อน"
คุณแม่เอนตัวลงนอนกล่อมหนูน้อย สองแม่ลูกค่อยๆหลับลงสู่ห้วงนิทรา...

ทันใดนั้น สายลมพัดกระหน่ำอย่างรุนแรง นิทานแต่ละเรื่องถูกเปิดผ่านอย่างรวดเร็ว จนถึงนิทานกระต่ายกับเต่า แสงสว่างพุ่งตรงออกมา ภาพในนิทานค่อยๆเปลี่ยนไปทีละนิด เปลี่ยนไปจนเห็นภาพที่ซ้อนทับอยู่...

ภาพเจ้ากระต่ายแอบมองดูเต่าต้วมเตี้ยมที่ทำเก่งต่อหน้าเพื่อนๆ แต่กลับมานั่งร้องไห้ริมน้ำอย่างเดียวดาย เฝ้าดูถูกตัวเองที่พ่ายแพ้ตลอด

ภาพเจ้ากระต่ายแอบมาดักรอเจ้าเต่า

ภาพเจ้ากระต่ายแอบลืมตามอง หลังจากเจ้าเต่าเดินผ่านไป

นิทานแต่ละหน้าค่อยๆถูกสายลมเปิดผ่านไปเรื่อยๆ จนหน้าสุดท้าย...

เจ้าเต่าต้วมเตี้ยมเดินจากไปด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดี ด้วยความภาคภูมิใจในตัวเอง หลังจากที่ได้ชัยชนะมา ทิ้งเจ้ากระต่ายผู้พ่ายแพ้ไว้เบื้องหลัง...

แต่หากเจ้าเต่าหันกลับมามองสักนิด มันจะเห็นรอยยิ้มแห่งความดีใจของเจ้ากระต่าย ดีใจที่เห็นเจ้าเต่าภาคภูมิใจในตัวเอง ดีใจที่เห็นรอยยิ้มแห่งความสุขฉายชัดอยู่เต็มใบหน้าของเจ้าเต่าต้วมเตี้ยมที่เคยขี้แย

'แม้เจ้าเต่าจะไม่รู้ก็ไม่เป็นไร เพียงแค่ได้มอบความสุขให้ แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว' เจ้ากระต่ายบอกกับตัวเอง ยืนยิ้มเฝ้ามองเบื้องหลังของเจ้าเต่าต้วมเตี้ยมด้วยความสุขใจ...

#กระต่ายกับเต่า #นิทานไออุ่น #สถานีไออุ่น

ปล. ขอบคุณภาพน่ารักๆจากอินเตอร์เน็ตค่ะ