ข้อคิดดีๆที่ได้จากการวาดภาพในโทรศัพท์มือถือครั้งแรก...

ภาพเด็กผู้หญิงลายเส้นง่ายๆภาพนี้เป็นฝีมือการวาดรูปในโทรศัพท์มือถือครั้งแรกของเรา ตอนแรกที่วาดเสร็จ คิดเหมือนกันว่าจะกล้าเอาให้ใครดูไหม ฝีมือราวกับเด็กอนุบาลเช่นนี้
แต่ความเป็นเด็กในตัวบอกว่า ‘ก็ฉันอยากอวดน่ะ วาดครั้งแรกเลยนะ เอาไปให้เพื่อนดูเลย กลัวอะไร’ 
และแล้วเจ้าความรู้สึกเด็กน้อยก็ชนะ เลยมีโอกาสนำภาพนี้มาให้ทุกคนดู...

คิดๆไปแล้วเจ้าความรู้สึกเด็กน้อยก็มีอะไรดีเหมือนกันนะ ถ้าเรารู้จักดึงออกมาใช้ให้ถูกเวลา
ลองคิดดูสิ ถ้าตอนนั้นเราปล่อยให้ความรู้สึกแบบผู้ใหญ่ที่ผ่านอะไรมาเยอะชนะ เราคงไม่กล้าตั้งแต่เริ่มวาดด้วยซ้ำ กลัววาดออกมาไม่สวย และพอวาดเสร็จเจ้าความรู้สึกผู้ใหญ่ก็ยังบอกอีกว่าอย่าเอาไปให้ใครดูเลย อายเขา

แต่โชคดีที่ความรู้สึกของเด็กที่อยากรู้อยากลองชนะ เราเลยได้ลงมือทำ ลงมือวาดครั้งแรก และได้มาแบ่งปันให้ทุกคนได้ดู
แน่ล่ะมันอาจจะไม่สวยเท่าไหร่ แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ไม่เลวทีเดียว

เรื่องอื่นๆในชีวิตก็เช่นกัน หลายครั้ง คำว่าผู้ใหญ่ที่รู้อะไรเยอะ ผ่านอะไรมามาก ทำให้เราไม่กล้าริเริ่มทำอะไรใหม่ๆ กลัวผิด กลัวพลาด กลัวไปหมด ทั้งๆที่ความจริงไม่จำเป็นต้องกลัวเลยสักนิด ผิดก็เริ่มใหม่ได้ พลาดก็เริ่มใหม่ได้ ไม่มีตำราเล่มไหนบอกว่าเราเริ่มใหม่ได้ครั้งเดียวเสียหน่อย ดูอย่างตอนเด็กที่เราเริ่มหัดเดินสิ ตอนนั้นเราคงล้มไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง เรายังกล้าลุกขึ้นมาหัดเดินใหม่เลย หัดเดินเรื่อยๆจนเดินได้คล่องเช่นทุกวันนี้ แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่หลายครั้งเรากลับยอมแพ้อะไรง่ายๆ ล้มครั้งเดียวก็เลิก ก็ยอมแพ้ คิดๆไปก็อายเด็กเหมือนกันเนอะ (อันนี้ว่าตัวเอง)

นอกจากนี้ความเป็นเด็กยังมีอะไรดีๆอีกหลายอย่าง ไว้คราวหน้าเราจะมาเล่าให้ฟังใหม่ ตอนนี้ต้องสลัดคราบเด็กน้อยไปทำงานในโหมดผู้ใหญ่แล้ว ความเป็นเด็กในตัวก็ดี แต่บางทีความเป็นผู้ใหญ่ก็สำคัญเช่นกัน...