วันนี้ฉันตื่นแต่เช้าเตรียม
"โอ๊ย!" ฉันมัวแต่คิดเพลินจนเดินชนก
"เป็นไงบ้างจ๊ะหนูบราวนี่"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณยายซาร่า หนูเดินไม่ระวังเอง ขอโทษค่ะ" ฉันขอโทษคุณยายซาร่า คุณยายกระต่ายที่ใจดีที่สุด
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วจ้า จะไปเก็บแครอทใช่ไหม ป๊ะ ไปพร้อมกัน ยายล่ะเหนื่อยจริงๆ แก่แล้วเดินไม่ค่อยไหว" คุณยายบ่นออกมา นั่นสิ ฉันถามคุณยายซาร่าได้นี่
"เอ่อคือคุณยายคะ คือถ้า...เอ่อ..."
"มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ" คุณยายถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่
'ไม่กล้าก็ไม่ได้เงินนะบราว
"คือให้หนูช่วยไหมคะ หมายถึงถ้าหนูจะรับจ้างเก็บ
"สนสิจ๊ะ สนมากด้วย แล้วหนูคิดยังไงล่ะ ถ้าต้องเก็บให้ยาย ยายขอแครอทวันละ 3 หัวก็พอ แต่ต้องเก็บใหม่ทุกวันนะ ยายชอบกินแครอทสดๆ"
นั่นสิ ฉันไม่เคยคิดเรื่องนั้นเลย จะคิดเท่าไหร่ดีนะ
ระหว่างที่ฉันกำลังคิดหนักค
"หัวละ 1 บาทเป็นไงจ๊ะ จะจ่ายเป็นวันหรือเดือนก็ได
หัวละ 1 บาทวันละ 3 หัวเท่ากับวันละ 3 บาท 1 เดือนฉันก็จะได้ 90 บาทเลยเหรอ เยอะมากๆเลย ฉันจึงตอบตกลงไปทันที
"ได้ค่ะ แต่หนูขอรับเงินเป็นเดือนนะ
"ได้สิ งั้นเริ่มวันนี้เลยนะ ยายเหนื่อยแล้ว ขอกลับไปรอแครอทที่บ้านนะจ๊
"ค่ะคุณยาย เดี๋ยวหนูเอาไปส่งนะคะ ขอบคุณที่จ้างหนูค่ะ" ฉันยิ้มให้คุณยายซาร่า ง่ายกว่าที่คิดอีกนะ วิธีหาเงินเนี่ย
และตอนสายๆของวันฉันก็เอ
บางทีพรุ่งนี้ฉันอาจจะไปถาม
โปรดติดตามตอนต่อไป
#ซีรี่ย์นิทานการเงิน #กระต่ายน้อยบราวนี่ #สถานีไออุ่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น