“หนูจะเอารูปโน๊ตบุ๊คไปติดหน้าออมสินหมูของหนู หนูอยากได้โน๊ตบุ๊ค” คำพูดซื่อๆของหนูน้อยวัยเก้าขวบพูดขึ้น
หลังจากอ่านซีรี่ย์นิทานการเงินจบ ถึงจะเป็นแค่เด็กคนเดียวในจำนวนหลายๆคนที่อ่าน
แต่นั่นเป็นยิ่งกว่ากำลังใจ เป็นความรู้สึกดีมากๆ มากจนบอกไม่ถูกเลยล่ะ
เคยคิดว่า
แค่คนอ่านสนุก ชอบในสิ่งที่เราเขียนก็เพียงพอแล้ว
แต่พอได้สัมผัสความรู้สึกนี้ มันดีกว่าเป็นไหนๆ
มันทำให้เราอยากเขียนให้ดีขึ้นเรื่อยๆ เขียนให้เด็กหลายๆคนอ่าน อ่านแล้วรู้สึกอยากออมเงินจริงจังเหมือนเด็กคนนี้
อ่านแล้วเชื่อว่าเขาทำได้จริงๆ
มีคนเคยบอกว่างานเขียนเปลี่ยนชีวิตคนอ่านได้
แต่รู้อะไรไหม มันไม่ได้เปลี่ยนแค่ชีวิตคนอ่านหรอก ชีวิตคนเขียนเองก็เช่นกัน ทั้งคำติ
คำชมจากคนอ่านมันทำให้มีแรงฮึดสู้ขึ้นมา
คำติที่ได้รับ
มันทำให้รู้สึกว่า เฮ้ย! ฉันต้องแก้ได้สิ ต้องทำได้แน่ๆ ไม่เคยทำ
ก็ลองดูก่อน ค่อยๆหัดไปต้องได้อยู่แล้วน่า
ส่วนคำชมที่ได้มา
แน่นอนเป็นกำลังใจที่ดีมากๆเลยล่ะ มันทำให้อยากเขียน อยากพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น
ไม่ให้คนที่รออ่านต้องผิดหวัง
งานเขียนมันกำลังเปลี่ยนฉันทีละนิด
เปลี่ยนให้คนที่ง่ายๆ ทำตัวสบายๆกับทุกเรื่อง คนที่เขียนเอาแค่สนุก เขียนเพียงเพราะแค่ชอบ
แล้วแอบหวังลมๆแล้งๆว่าอาจจะโชคดีได้มีหนังสือกับเขาบ้าง อยากลุกขึ้นมาทำอะไรจริงจัง
อยากลองทำอะไรแบบที่ไม่เคยทำ อยากลุกขึ้นมาฝึกฝนตัวเองจริงๆ
ไม่ใช่รอแค่ความโชคดีเหมือนที่ผ่านมา
การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้มันอาจจะทำให้ชีวิตเรียบง่าย
สบายๆที่เคยมีเปลี่ยนไปบ้าง แต่คงคุ้มมากๆถ้าสามารถทำให้ใครหลายๆคนอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ทำให้เด็กตัวเล็กๆรู้คุณค่าของการออม
และที่คุ้มยิ่งกว่าคุ้มในตอนนี้ก็คือ
ฉัน อยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง แล้วคุณล่ะคะ เคยพยายามเปลี่ยนหรือยัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น